دلنوشته:خط پایان...

"به نام پدید آورنده ی آغاز و پایان هر چیز"

علت گیر افتادنش در تله ی اعتیاد را که جویا می شوی،می گوید تنهایی و کمبود محبت!

کدام تنهایی؟کدام کمبود محبت؟وقتی قدرتی مطلق همواره بر فراز آسمان زندگیت حضور داشته و دستان پر مهرش حامی و یاور تو بوده....

شب هنگام که سر بر بالین می گذاری و چشمانت را می بندی،خداوند نیز چشمانش را می بندد به روی تمامی گناهان و خطایای من و تو.من و تویی که با طلوع خورشید این بخشش را از یاد برده و اعمال ضد ارزشی خود را از سر می گیریم.

مثل این که یادمان رفته خداوند ذره ای از وجود خود را درون جسم ما دمیده و گوشت و خون ما با وجود خداوند در آمیخته....

با این همه باز می گویی تنهایی و محبت ندیده ای؟؟؟

هر لحظه احساس تنهایی کردی این نکته را برای خود متذکر شو،که تک تک سلول های بدنت فقط به تو اهمیت می دهند و این یعنی تو میلیون ها یار و یاور داری که اگرتا قله ی قاف هم بروی همراهت هستند!

در ضمن این را هرگز فراموش نکن،من و تو پدری داریم که مصداقی بارز از مهر و عطوفت است.پدری که در سخت ترین شرایط و با وجود مشکلات عدیده مکانی به اسم کنگره 60 را برایمان تأسیس کرد.مکانی مأمن و سرشار از عشق.

این پدر مهربان همانند آهنگری برایمان شمشیر،سپر و ابزار آلات جنگی ساخته یعنی همان وادی ها، سی دی ها،کتاب 60 درجه و... تا با آن ها به جنگ دیو هزار سر اعتیاد برویم...

کسی که سخنانش ،کلام حق،صدایش نوایی آرام بخش و چهره اش دنیای آرامش و عشق است.

و تو ای مسافری که در این راه سخت و سهل همسفری نداری!بدان و آگاه باش که اگر خداوند دری را می بندد،ده ها در دیگر را می گشاید.

تو خودت را داری،خودی که ذره ای از وجود خداوند درونش نهاده شده است.میلیون ها سلول در بدنت وجود دارد که همواره با محبت و عشقی مثال زدنی برای سعادت و سلامت تو تلاش می کنند.

سرشت و خلقت تو بیش از گیر افتادن در این تله ارزش دارد...

پس برخیز.دست به زانوانت زده،قدرت مطلق را به یاد داشته و سفرت را با تمام وجود ادامه بده...

و این را بدان در پایان سفرت،پدرمان با شاخه گلی در دست،ایستاده و منتظر است که تو به خط پایان برسی...

وقتی گل را از دست پدرمان گرفتی دنیا و سفری جدید پیش روی توست.

به امید روزی که تو را در خط پایان ببینم...

تهیه و تنظیم:همسفر صبا شهرستمی

منبع:http://arak.congress60.org