برداشتی از سی دی احساس همسفر
"به نام آفریننده ی حس و احساس"
بزرگ ترین گناه و اشتباه ترس از آینده است.کسی می تواند از آینده نهراسد که به خداوند توکل کند.حتی اگر شخصی ظاهری خدا را قبول داشته باشد،ممکن است در این قضیه موفق شود.
در هستی چیزی وجود ندارد که حس نداشته باشد.البته حس هر چیزی محدود به خودش و تعریف شده می باشد.حتی ذرات هستی یعنی الکترون ها،پروتون ها و نوترون ها نیز حس دارند و همگی نقل و انتقالات در سطوح مختلف و دنیوی توسط حس صورت می گیرند.ما توسط همین حس،جهان اطراف خود را درک می نمائیم.
در بین انسان ها احساسات بسیار قوی است و گاهی اوقات زخمی که بر روح وارد می شود دیرتر از زخم جسمانی بهبود می یابد.اگر در طول حیات زخمی بهبود پیدا نکند،این زخم به حیات بعدی منتقل خواهد شد.
انسان ها اصولا مسافر هستند و این سفر،سفری است از تولد تا مرگ،از ازل تا ابد.در طول این سفر ما همسفرانی را برای خود انتخاب می کنیم و در برابر آن ها مسئول هستیم.با توجه به میزان فرهنگ و دانش خود،نسبت به همسفرانمان وفادار خواهیم بود.در این ازل تا ابد،همسفران و مسافرانی از هم جدا می شوند اما بعدها دوباره به هم می رسند.
بالاترین مرحله ی نفس در حیوانات،مساوی است با پائین ترین مرحله نفس در انسان ها یعنی همان نفس اماره.همگام با افزودن دانش و آگاهی،می توانیم با توجه به پارامتر زمان به نفس مطمئنه برسیم و در این صورت قادر خواهیم بود به همسفرانمان وفادار باشیم.
یک همسفر برای آموزش گرفتن،در ابتدا بایستی بپذیرد که در مورد علم اعتیاد چیزی نمی داند به عبارتی اول ندانی را بدان تا بدانی را بدانی .مسافرش مانند کسی است که سرش شکسته و سر شکسته را با اشعار مولانا و سعدی نمی توان درمان کرد.پس همسفر به چیزی بیش از اشعار مولانا و سعدی نیاز دارد.
چشم وسیله ای برای دیدن است و خودش به تنهایی قادر به دیدن چیزی نیست.چشم اطلاعاتی را از محیط اطراف دریافت می کند و این اطلاعات را به جایگاه دیگری انتقال می دهد.این جایگاه می تواند مغز باشد اما با توجه به اینکه هر چیزی صور پنهانی دارد،پس اطلاعات بینایی نیز به صور پنهان مغز منتقل می شوند.
جهان بر مبنای سه مؤلفه بنا شده؛
1.صوت
2.نور
3.حس
ما بر منبای حس و احساسمان همسفرمان را انتخاب می کنیم و بر همین مبنا یا به همسفر خود یاری می رسانیم و خود و او را به رهایی می رسانیم یا به او یاری نمی رسانیم و همچنان در تاریکی و ظلمت باقی می مانیم.
تهیه و تنظیم:همسفر صبا شهرستمی
منبع:http://arak.congress60.org
دلنوشته:خط پایان...
"به نام پدید آورنده ی آغاز و پایان هر چیز"
علت گیر افتادنش در تله ی اعتیاد را که جویا می شوی،می گوید تنهایی و کمبود محبت!
کدام تنهایی؟کدام کمبود محبت؟وقتی قدرتی مطلق همواره بر فراز آسمان زندگیت حضور داشته و دستان پر مهرش حامی و یاور تو بوده....
شب هنگام که سر بر بالین می گذاری و چشمانت را می بندی،خداوند نیز چشمانش را می بندد به روی تمامی گناهان و خطایای من و تو.من و تویی که با طلوع خورشید این بخشش را از یاد برده و اعمال ضد ارزشی خود را از سر می گیریم.
مثل این که یادمان رفته خداوند ذره ای از وجود خود را درون جسم ما دمیده و گوشت و خون ما با وجود خداوند در آمیخته....
با این همه باز می گویی تنهایی و محبت ندیده ای؟؟؟
هر لحظه احساس تنهایی کردی این نکته را برای خود متذکر شو،که تک تک سلول های بدنت فقط به تو اهمیت می دهند و این یعنی تو میلیون ها یار و یاور داری که اگرتا قله ی قاف هم بروی همراهت هستند!
در ضمن این را هرگز فراموش نکن،من و تو پدری داریم که مصداقی بارز از مهر و عطوفت است.پدری که در سخت ترین شرایط و با وجود مشکلات عدیده مکانی به اسم کنگره 60 را برایمان تأسیس کرد.مکانی مأمن و سرشار از عشق.
این پدر مهربان همانند آهنگری برایمان شمشیر،سپر و ابزار آلات جنگی ساخته یعنی همان وادی ها، سی دی ها،کتاب 60 درجه و... تا با آن ها به جنگ دیو هزار سر اعتیاد برویم...
کسی که سخنانش ،کلام حق،صدایش نوایی آرام بخش و چهره اش دنیای آرامش و عشق است.
و تو ای مسافری که در این راه سخت و سهل همسفری نداری!بدان و آگاه باش که اگر خداوند دری را می بندد،ده ها در دیگر را می گشاید.
تو خودت را داری،خودی که ذره ای از وجود خداوند درونش نهاده شده است.میلیون ها سلول در بدنت وجود دارد که همواره با محبت و عشقی مثال زدنی برای سعادت و سلامت تو تلاش می کنند.
سرشت و خلقت تو بیش از گیر افتادن در این تله ارزش دارد...
پس برخیز.دست به زانوانت زده،قدرت مطلق را به یاد داشته و سفرت را با تمام وجود ادامه بده...
و این را بدان در پایان سفرت،پدرمان با شاخه گلی در دست،ایستاده و منتظر است که تو به خط پایان برسی...
وقتی گل را از دست پدرمان گرفتی دنیا و سفری جدید پیش روی توست.
به امید روزی که تو را در خط پایان ببینم...
تهیه و تنظیم:همسفر صبا شهرستمی
منبع:http://arak.congress60.org